Oni danas rade za nas: Da su nam porodilišta tesna, ulice prostrane i mirne,...
Trideset i prvi decembar i novogodišnja noć za većinu Mitrovčana su neradni. Provešće ih u krugu porodice, ili sa prijateljima, društvom, u nekom od lokalnih kafića i diskoteka. Međutim, ima i onih koji će u narednim satima biti na svom radnom mestu. Umesto na slavlju - lekari, medicinske sestre, policajci, radnici komunalnih i administrativnih službi, taksisti - brinuće o tome da sugrađanima budu na usluzi kao i svakog radnog dana. U novu godinu ući će dežurstvima. Kakav je njihov 31. decembar? Šta su njihove želje za 2018.?
Zaboravljeni zanat u srcu Mitrovice: Kad upornost pobedi
Na stare zanate srpske kulturne baštine polako, ali sigurno zaboravljamo. Ručnu izradu zamenile su mašine, brza i neretko - nekvalitetna proizvodnja. Malo je onih koji još uvek polažu na trud, upornost, a istovremeno i na očuvanje starih načina rada; na estetiku. Među tim malobrojnim našla se i jedna Mitrovčanka. Ljiljana Dražević unazad četiri godine tka na razboju. Ali, u čemu je uopšte lepota provesti sate na starinskom razboju, povijenih leđa, u ponavljajućim, istim pokretima? U proizvodu koji držite u rukama nakon mukotrpnog rada, u ponosu što ste uspeli na način koji je odavno zaboravljen - sa svojih deset prstiju - kaže Ljiljana. Ljiljana i njena porodica su poznati mitrovički intelektualci, filantropi, zaljubljenici u prirodu, ali to je tema koja zaslužuje posebnu priču.
"Skoro ceo život izbeglica"
Zgrada stare škole "Branko Radičević" u Severnoj Mitrovici, posle 1999. godine postala je utočište raseljenih porodica. Danas, nakon 17. godina, u uslovima nedostojnim čoveka, još uvek žive Biserka Mašić i Ljubo Erković.
